“Габдулла Тукай”-”Коръән укысам”

Нечкәрә күнелем, Коръән алып укысам,

Җаным киңәя.

Сәҗдәләргә ятам. Тәсбих әйтәм,

Рухым ләззәтләнә, кинәнә.

 

Китә күңелем тулган тау-тау кайгы

Шәркыйлләләрдән пакьләнәм,

Тәңремдән көтәм чиксез рәхмәт,

Әллә нәрсәдән сакланам.

 

Белмим. чынлап сорыйм: бу эшләрем

Якынлыкмы минем Аллаһка,

Мохтасар түгел, фәтва сорамыйм,

Зәкятләрем дә юк, алдамам.

 

Җыелган да яшем, күзгә тула,

Шәһадәт сүрәсе шаукыма,

Тәүкыйнадан сикереп “Аллаһу әкбәр”,

Дигән таушым чыга фәүкыма.

 

Һәр аятдән көтәм әллә ниләр,

Күп өмидләремнең аякычын.

Күнел көзгеләре ялтырый да,

Эзлим мин бәхетләр баскычын.